Czym jest interpretacja dziedzictwa?

Interpretacja dziedzictwa określana jest najczęściej jako aktywność edukacyjna, poprzez którą przekazywana jest wiedza i doświadczenie przeszłości. To forma komunikacji mająca na celu stworzenie „emocjonalnej i intelektualnej więzi między zainteresowaniem i doświadczeniem odbiorcy a znaczeniem (przesłaniem) danego obiektu” (National Association for Interpretation, 2020).

Nowoczesna interpretacja dziedzictwa powstała w XIX wieku, wraz z pierwszymi, amerykańskimi parkami narodowymi. Choć jej źródeł szukać można w starożytnej retoryce i edukacji, to dopiero w środowisku National Park Service (czyli instytucji zarządzającej różnymi obszarami dziedzictwa w USA) interpretacja zyskała podstawy metodyczne i koncepcyjne.

Za jednego z ojców interpretacji uznaje się Freemana Tildena, który w 1957 roku opublikował książkę „Interpreting Our Heritage” (polskie wydanie „Interpretacja dziedzictwa”, 2019). Tilden opisał w niej główne założenia, cele oraz szanse, jakie daje interpretacji w ochronie dziedzictwa. Książka szybko stała się cennym podręcznikiem dla animatorów, przewodników, edukatorów i muzealników na całym świecie.

Freeman Tilden opisał interpretacje, jako sztukę przekazu i wyboru, nadając jej znaczenie narzędzia ochrony dziedzictwa. Opracowując sześć zasad interpretacji, wskazał, iż „interpretując – rozumiemy, rozumiejąc – doceniamy, doceniając – chronimy” („Interpretacja dziedzictwa, Poznań 2019, s. 88).