Inspiracje
Zrealizowałeś projekt?
Podziel się nim. Wypełnił formularz, a my udostępnimy go na naszej stronie.
Wyślij
Genius Loci
Co może powstać ze współpracy artystów hiphopowych i Muzeum Historii Miasta Zduńska Wola? Relacja z nagrania niezwykłej płyty!
Gdzie i kiedy?
Zduńska Wola
Kontakt z organizatorem
Muzeum Historii Miasta Zduńska Wola, zduńskowolscy artyści hiphopowi
Zduńska Wola
Inicjatywa podjęta przez zduńskowolskich artystów hiphopowych oraz Muzeum Historii Miasta Zduńska Wola jest wynikiem wspólnych pasji i spojrzenia na naszą lokalną historię i kulturę. Ich poznanie, naszym zdaniem, jest bramą do percepcji zduńskowolskiej tożsamości, będącej całością życia społecznego, kulturalnego i obywatelskiego, kształtującego się jako wyraz lokalnej wspólnoty.
Na początku 2015 roku między lokalnymi muzykami a Muzeum Historii Miasta Zduńska Wola nawiązała się współpraca. Do stworzenia materiału zostały wykorzystane lokalne historie i wspomnienia związane z miejscami, postaciami, zabytkami, czy też dawniej używanym w naszym regionie słownictwem. Aby lepiej poznać historię miasta raperzy spotkali się ze Stanisławem Matusiakiem - założycielem Klubu Przedwojennych Nastolatków. Stanisław Matusiak podzielił się z młodymi twórcami własnymi wspomnieniami, zaśpiewał piosenki z czasów swojej młodości. Urząd Miasta sfinansował tłoczenie 500. sztuk egzemplarzy płyty. Druga edycja powstała dzięki dofinansowaniu firmy Browar Staropolski.
YOGOORTH, CZACHA, EMROK, m2., CHEETOS, BŁACHU, BOBSKI, JAZZOVSKY, EMEŁTE, MRÓZ piszą teksty i nagrywają muzykę. Ich wkład w powstanie płyty jest nieodpłatny. Za produkcję muzyczną odpowiadają: YOGOORTH i DJ JOTKA.
Tekst: Gabriela Górska, Muzeum Historii Miasta Zduńska Wola
Kilka słów od twórców
Wiele spotkań, oglądania starych fotografii, czytania, słuchania, dyskusji, kryje się w każdym utworze. Wszystko to, co drodzy słuchacze usłyszcie, jest wynikiem wspólnych pasji i spojrzenia na lokalną historię i kulturę.
Podejmując pracę nad płytą wiedzieliśmy, że czeka nas wielkie wyzwanie, ale nie poddaliśmy się, bo wierzymy, że poznanie swoich korzeni pozwala kształtować świadomą lokalną wspólnotę.
Słuchając piosenek, zdmuchujemy symbolicznie kurz ze starych ksiąg, a przeszłość znów nabiera barw. Jesteśmy świadkami powstawania i rozwoju miasta, rewolucji robotników, odzyskania niepodległości. Spacerujemy wielokulturowymi ulicami, od „Nusbauma” do „Kozła”, słuchamy „slangu”, jakim mówią na ulicach, w domach i szkołach. Widzimy dramat wojny i narodziny bohaterów, by na koniec powiedzieć, że i my - współcześni - „możemy więcej”, ale także „chcemy więcej”. Dlatego aktywnie i twórczo włączamy się w lokalne działania. Tworzymy, burzymy, budujemy na nowo, łamiemy stereotypy i otwieramy głowy, aby pokazać potencjał, który tkwi w mieście.
Płyta ta jest przejawem naszego patriotyzmu i pragniemy, aby stała się pomostem pomiędzy przeszłością a teraźniejszością, by wyzwoliła potrzebę poznawania i pielęgnowania lokalnego dziedzictwa.
Ponieważ to MY wszyscy jesteśmy Zduńską Wolą i tworzymy jej przestrzeń społeczną. Pamiętając o przodkach, budujemy przyszłość.
Wszystko, to co wydarzyło się 190 lat temu, a nawet i wcześniej jest przesiąknięte w murach i ulicach. Spacerujemy po miejscach, po których już ktoś wcześniej spacerował przeżywając swoje życie: miłości, radości i smutki. Nasza praca w muzeum to jak praca z duchami, każda rzecz, każdy eksponat to historia jakiegoś człowieka. Wielokrotność tych historii to właśnie GENIUS LOCI. Poczujmy tę siłę, którą zostawili po sobie dawni mieszkańcy w miejskiej przestrzeni.
Może starszym jest ciężko zrozumieć mowę młodzieży. Jednak każdy był kiedyś młody, a mowa ulic istnieje od zawsze. W mieście gdzie istniały trzy narody, język czerpał od siebie inspiracje. Ta pani co dużo plotkuje to rajfura, cwany chłopak to śmiergulans. I chociaż teraz m2. Woli jeździć audi, a nie dryndą, to stary slang, zduńskowolski slang opanował do perfekcji.
Ponad 500 lat temu, Zduńska Wola to przede wszystkim pola, pastwiska i łąki, które przechodziły z rąk do rąk. Wreszcie trafiają w ręce Feliksa Złotnickiego, który w swoim testamencie mówi, że wszystko co całym swoim życiem, po całym świecie zapracował, włożył w Zduńską Wolę.
Kiedy umiera Feliks, majątkiem zaczyna zarządzać jego syn Stefan Złotnicki. Co było dalej? Posłuchajcie.
Historia społeczeństwa to nie historia elit, nie dzieje się tylko na salonach ale również na ulicach. Na początku XX w. społeczeństwo młodziutkiej Zduńskiej Woli znajduje się tak jak cała Polska pod zaborami. Coraz bardziej zrozpaczeni sytuacją ludzie podejmują walkę w obronie swoich praw. Nie chcą umierać z głodu, pracując w nieludzkich warunkach. Walczą o swoje rodziny, walczą też o niepodległą Polskę. To uczestnicy rewolucji stworzą Legiony Polskie, utworzą rządy po odzyskaniu niepodległości. Jednak zanim to nastąpi, rozpoczynają bunt.
Co byście zrobili, gdyby w ręce wpadł wam 100 letni pamiętnik? Pamiętnik 12 letniej dziewczynki, na której oczach wybucha I Wojna Światowa. Dziewczynki, która widzi wkraczające do Zduńskiej Woli wojska, widzi po raz pierwszy areoplan i słyszy strzały, wszystko to opisując w swoim pamiętniczku. Czy ta dziewczynka pomyślałaby, że ktoś 100 lat później napisze o niej piosenkę?
Odrodzona Polska, wielokulturowe miasto karczma Europa lub gospoda Weber. Wędrując po kocich łbach od karczmy do karczmy możemy spotkać Nusbauma, Kozła lub Hermana Bertholda. Ten ostatni to artysta, który wyglądał jak żebrak, malował na tekturze z kartonów i zwany był zduńskowolskim Nikiforem. Otwórzcie swoje głowy i chodźcie z nami na spacer.
I nagle wszystko się kończy, wybucha wojna. Bombardowania, wysiedlenia, getto, wywózki na roboty do III Rzeszy. Dokoła głód, choroby i niewola. Ze zgliszczy rodzi się Podziemne Państwo. Żeby do niego przystąpić musisz ślubować w kościele na Kościelnej. Na śmierć i życie.
Walczy Zduńska Wola, walczą i Karsznice. Jak niepojętej odwagi trzeba, aby w samym centrum zarządzanej przez nazistów kolei tworzyć grupy sabotażowe. Pośród torów przy karsznickiej parowozowni stoi pomnik. Tam powiesili młodych chłopaków, którzy mieli odwagę. Pamiętajcie o nich.
Chcieli być wolni i za to płacili najwyższą cenę. Odłączeni od rodziny, poza miastem oddali swoje życie ojczyźnie. 1 września w Wieluniu, 3 września w Zduńskiej Woli, spadły pierwsze bomby, zmieniając już na zawsze nasz kraj i nasze miasto.
Działania przeciwko antykomunistycznej organizacji "KATYŃ" to przykład brutalności systemu komunistycznego wobec osób, które wyrażały swoje poglądy. Wyobraźcie sobie, że za wypowiadanie swojego zdania na temat rządzących trafiacie na brutalne przesłuchania. Osoby, które nie zgadzały się na panujący system do końca życia miały odczuwać jego mściwość. Zostali zepchnięci na margines życia społecznego, wyrzuceni ze szkół, bez pracy, a jeśli im się trafiła to zawsze ta, poniżej ich możliwości, poniżająca i na każdym kroku. Ich siłą nie byłą walka z bronią w ręku, ale walka z systemem poprzez nastoletni bunt, do którego każdy ma prawo.
